دنیای پفکی!

تنهاتر از همیشه، گیج و مبهوت. نه نگاه من، به تصورم، این تنهایی و گیجی و مبهوتی، ثانیه به ثانیه حجم بیشتری از دنیای دلهره آورِ ما را اشغال می کند و لحظه به لحظه ما را بیش از پیش می ترساند که دنیایی که این همه برای آن، برای پول و جایگاه و ... آن له له می زنیم، چقدر نهیف و پفکی است، که جوان های مردم، آدم های معمولی و آدم های معروف و محبوبی که می شناسیم به راحتی از دست می روند.