جای خالی تبادل نظر در هیاهوی بحث‌ها
در روزگار ما، کلمه «گفت‌وگو» به ظاهر زیبا و پرمعنا، کم‌تر رنگ واقعیت به خود می‌گیرد. به جای گفت‌وگوی واقعی، بیشتر درگیر «بحث» هستیم؛ بحث‌هایی که گاه بیشتر به دعوا شباهت دارند تا تبادل نظر.
به گزارش خبرگوهردشت وبه قلم دانیال ایل بیگی،
چرا؟
شاید یکی از دلایل اصلی، این باشد که بحث کردن، در ذهن ما به نوعی «بردن» معنا شده است؛ بردن به هر قیمتی، حتی با نادیده گرفتن نظر طرف مقابل. در این فرایند، هدف اصلی که درک متقابل و یادگیری است، به حاشیه می‌رود و جای خود را به رقابت و اثبات برتری می‌دهد.
در فضای مجازی، این مسئله نمود بیش‌تری پیدا می‌کند. پشت صفحه نمایش، افراد راحت‌تر با تندی و قطعیت صحبت می‌کنند، بدون این‌که فضای امن و احترام لازم برای شنیدن و پذیرفتن دیگری فراهم باشد. نتیجه؟ تبادل نظر به دعوا و جبهه‌گیری تبدیل می‌شود.
اما گفت‌وگو واقعی چیست؟ گفت‌وگو یعنی شنیدنِ فعال، یعنی گاهی سکوت کردن و فهمیدنِ زاویه نگاه دیگری. گفت‌وگو یعنی پذیرفتن این‌که ممکن است ما هم اشتباه کنیم یا کم‌دانش باشیم. گفت‌وگو یعنی خلق فضایی که در آن، تفاوت‌ها نه تهدید، که فرصت رشد‌اند.
اگر ما به جای تلاش برای «بردن» به دنبال «فهمیدن» باشیم، شاید جای خالی گفت‌وگوی واقعی پر شود. شاید بتوانیم از منازعات کلامی، پل‌هایی بسازیم که ما را به تفاهم و همدلی برساند.
