مدتیست که فیلم زخم کاری در شبکه نمایش خانگی در حال اکران هست.
سیاستگذاران این فیلم که ژانر ترسناک هم دارد در اقدامی خلاقانه تصمیم گرفتند تبلیغات محیطی این فیلم را به صورت خاص و با چاشنی خشونت و خون در بیامیزند.
اما نکته جالب اینجاست که چرا تبلیغات اینچنینی که هر تهیه کننده ای می‌داند بعد از اکران مطمئنا با او و فیلمش توسط نهاد های مختلف برخورد می‌شود، باز هم توسط تولیدکنندگان انجام می شود و عواقب آن را نیز میپذیرند؟
با توجه به استقبال مخاطبین پلتفرم های نمایش خانگی نسبت به برنامه های صداوسیما، کاملا مشخص بود که اولین سازمانی که به این گونه تبلیغات واکنش جدی نشان می‌دهد، جایی نیست جز صداوسیما
روز گذشته خبر ٢٠٣٠ که سالهاست بر روی سوژه های این چنینی واکنش هایی با سیاست های خودش انجام می‌دهد، در خصوص تبلیغات فیلم «زخم کاری» با یک گزارش، به گمان خود سعی بر تخریب و نقد این فیلم داشت، اما با توجه به میزان مخاطبین این دو رسانه خروجی این نقد چیزی نخواهد بود جز تقویت و تبلیغی جدید از تلویزیون کشور، برای این فیلم!
حال سوال اینجاست؛
مدیران صداوسیما با در پیش گرفتن این رویه واقعا بدنبال نقد این نوع فیلم ها هستند؟! یا با علم بر اینکه این انتقادات باعث «مطرح شدن» یا بهتر بگوییم، «برسر زبان ها» افتادن این فیلم ها می‌شود، دست به این نقادیها می‌زنند؟
یاد ایرج ملکی کارگردان مبتدی که با ساخت فیلم هایی همچون “مزاحمت” نام خود را در جامعه مطرح کرد افتادم و جمله ای که همواره به عنوان سوال باقی ماند!
آیا ایرج ملکی مردم را سر کار گذاشته یا مردم ایرج را؟
شما فکر می‌کنید صداوسیما واقعا به دنبال تبلیغ است یا تخریب؟
