به گزارش خبر گوهردشت به نقل از تکناک، تحقیق کنونی به بررسی اینکه آیا سطوح بهینه آب رسانی در انسان بر سلامت و پیری تأثیر می‌گذارد یا خیر،می پردازد.
برای انجام این کار،تیم تحقیقاتی به اطلاعات بدست آمده از یک مطالعه طولانی‌مدت بر روی سلامت قلب که در اواخر دهه ۱۹۸۰ آغاز شد،تکیه کردند.داده ها شامل بیش از ۱۵هزار شرکت کننده بود که به طور متوسط بیش از ۲۵ سال مورد بررسی قرار گرفته بودند.
محققان میزان سدیم در نمونه های خون را معیاری برای آبرسانی به بدن قرار دادند.در افراد سالم، مدت‌هاست که این روش به عنوان یک روش موثر برای اندازه‌گیری میزان آبرسانی به بدن انسان با اندازه سدیم طبیعی بین ۱۳۵ تا ۱۴۶ میلی‌مول در لیتر شناخته شده است.
سطح سدیم موجود در خون در این گروه مورد بررسی در چندین دوره زمانی در طول ۲۵ سال،به همراه بررسی ۱۵ علامت حیاتی مورد استفاده دیگر برای ارزیابی پیری،اندازه‌گیری شد.این علائم حیاتی شامل فشار خون،شاخص هی یستم ایمنی و سطح قند خون بودند.
به طور کلی،این تحقیق ارتباط معنی‌داری بین شرکت‌کنندگان با سطوح سدیم بالای ۱۴۲ میلی‌مول در لیتر و پیری زودرس پیدا کرد.
به طور خاص،آن دسته از شرکت‌کنندگانی که سطح سدیم آنها بالاتر از ۱۴۲ میلی‌مول در لیتر بود، تا ۱۵ درصد بیشتر احتمال داشت که از نظر بیولوژیکی مسن‌تر از سن واقعی خود نشان داده شوند. این میزان در افرادی که سطح سدیم آنها بالای ۱۴۴ میلی مول در لیتر بود،به ۵۰ درصد رسید.
با نگاهی به بیماری های مزمن،سطح سدیم موجود در خون به میزان بالای ۱۴۲ میلی مول در لیتر با افزایش ۶۴ درصدی خطر بیماری های مزمن از جمله نارسایی قلبی، دیابت و زوال عقل مرتبط است.
افرادی که بالاترین سطح سدیم موجود در خون (144.5-146 mmol/l) را داشتند، 21 درصد بیشتر در معرض خطر مرگ زودرس در مقایسه با کسانی بودند که کمترین میزان سدیم را داشتند.
البته،توجه به این نکته مهم است که شاید همه علت پیری زودرس،میزان سدیم موجود در خون نباشد و این یافته ها نمی توانند مستقیماً نشان دهند که کاهش مزمن آب رسانی به بدن باعث کوتاه شدن طول عمر می شود. ممکن است میزان بالای آب رسانی به بدن بطور روزانه به سادگی یک رویکرد مناسب برای داشتن یک سبک زندگی سالم باشد و کسانی که به خوبی به بدن آب رسانی می کنند،بهتر غذا می خورند و بیشتر ورزش می کنند.
اما محققان اشاره می‌کنند که یک سری شواهد آزمایشگاهی وجود دارد که نشان می‌دهد میزان کم آب رسانی به بدن می‌تواند نشانه‌های پیری را در سلول‌های حیوانی و انسانی ایجاد کند.این مطالعات نشان می دهد که افزایش سدیم موجود در خون می تواند منجر به انواع فعالیت های التهابی و آسیب به DNA شود که این موضوع با پیری زودرس مرتبط است.بنابراین حداقل این فرضیه قابل قبول است که آب رسانی مزمن کمتر از حد مطلوب به بیماری های مرتبط با افزایش سن کمک می کند.
ناتالیا دمیتریوا،یکی از نویسندگان مطالعه جدید،گفت: این امکان وجود دارد که افرادی که سطح سدیم خونشان بالای ۱۴۲ میلی مول در لیتر است،با افزایش مصرف مایعات به نتایج مطلوبی در بدن خود برسند.برخی تخمین ها نشان می دهد که حدود ۵۰ درصد از افراد میزان مصرف مایعات توصیه شده روزانه خود را برآورده نمی کنند.بنابراین، به گفته دیمیتریوا، اگر تحقیقات بیشتر بتواند این ارتباط بین آب رسانی به بدن و سلامت عمومی را تأیید کند، این اقدام ساده یعنی افزایش میزان آب رسانی به بدن،می تواند تأثیر قابل توجهی بر سلامت جهانی داشته باشد.
دیمیتریوا توضیح داد: در سطح جهانی،این موضوع می تواند تأثیر زیادی داشته باشد.کاهش محتوای آب بدن رایج‌ترین عاملی است که سدیم خون را افزایش می‌دهد،به همین دلیل است که نتایج نشان می‌دهد که پر آب ماندن می‌تواند روند پیری را کند کرده و از بیماری‌های مزمن پیشگیری یا آن ها را به تاخیر بیاندازد.
