به گزارش خبرگوهردشت، یکی از مشکلات اساسی بشریت که از ابتدای تاریخ تا کنون وجود داشته و علیرغم پیشرفت ظاهری از آمار آن کم نشده بلکه بیشتر نیز شده است، بحث وجود فقر در تمام انواع خود به خصوص فقر مالی و مادی است که در همه کشورها از جمله کشور ما نیز وجود دارد و بحث مفصلی را می طلبد اما در این نوشتار کوتاه، صرفاً به یکی از ابعاد ناخوشایند این پدیده اقتصادی و اجتماعی پرداخته می شود که نگارنده را بسیار آزار می می دهد و آن بحث فراموشی و نشنیدن صدای فقرا و محرومین در جامعه توسط مردم و ثروتمندان و دولت است.
ما در روایات نیز داریم که توصیه شده به سمت فقر سوق داده نشویم، زیرا در این صورت حتی حرف درست ما نیز در جمع شنیده نخواهد شد و کسی به آن توجه نخواهد کرد متاسفانه شنیده نشدن صدای فقرا در همه جا دیده می‌شود حتی در مجالس خانوادگی.
در صورتی که بسیار دیده شده است که در محفلی اگر شخص ثروتمندی، صحبت نامربوطی هم بکند بسیار به آن توجه می شود و به آن شخص ثروتمند تکریم و احترام گذاشته می شود در صورتی که اگر شخص فقیری بهترین استعداد را هم داشته باشد و حرف درستی بزند معمولاً یا شنیده نمی شود یا حتی تمسخر می شود و مورد اهانت قرار می گیرد که در کمال تاسف رفتار بسیار غلط و تبعیض آمیزی است و کاملاً خلاف موازین انسانی و اسلامی است، زیرا این اقتصاد کشور و این خود جامعه طبقاتی و این رانت وفساد و تبعیض بوده که باعث شده عده ای فقیر شوند و جزو اقشار محروم گردند، هرچند بحث تنبلی و بی فکری خود اشخاص را نیز نمی توان انکار کرد، اما دلیل اصلی سیاست های غلط دولت ها است که بحث فقر و محرومیت را تشدید می کند. فلذا انصاف نیست جامعه و مردم و ثروتمندان با قشری که در به وجود آمدن فقر خود نقشی ندارد را نادیده بگیرد و به آن بی توجه باشد.
زیرا گاهی این بی تفاوتی و بی توجهی از خود بحث فقر، بیشتر اشخاص فقیر را ناراحت و دلسرد و خشمگین می کند که برای جامعه می تواند تبعات بسیار سنگین داشته باشد و موجب بروز جرایم، خشونت ها و شورش ها و نابسامانی های مختلف گردد که البته چنانچه به عدالت بنگریم خود شخص فقیر مقصر نخواهد بود و او صرفاً قربانی سوء مدیریت و فرهنگ غلط جامعه خواهد شد.
اغلب اشخاص موفق و آینده ساز از همین قشر ضعیف جامعه هستند
ضمناً بسیار دیده شده است که اغلب اشخاص موفق و آینده ساز از همین قشر ضعیف جامعه برخاسته است و در بسیاری از موارد نیز همین اقشار ضعیف جامعه هستند که مثلاً موقع به وقت جنگ و حمله نظامی دولت خارجی به کشور، کمر همت بسته و از کشور و آب و خاک دفاع تمام قد می کنند و همین اقشار فقیر هستند که معمولاً بیشترین کار را انجام داده وسهم مهمی از اقتصاد کشور را دارند و مرتکب رانت و فساد و اختلاس نیز نمی شوند و منابع مالی کشور را غارت نمی کنند و انتظارات بالایی نیز از دولت ها ندارند، اما متاسفانه از نگاه برخی به عنوان قشر سربار جامعه دیده می شوند در صورتی که این گونه نبوده و انسان های بسیار شریف و دوست داشتنی و پاک سیرت و خوش قلبی بوده و در بسیاری از موارد خود نگارنده تجربه برخورد با کودکان فقیر دست فروش را داشته و به اندازه ساعت ها از ایشان درس عبرت و معرفت اخلاقی آموخته است.
صدای فریاد حق طلبی و گلایه فقرا شنیده شود
در پایان از تمام مسئولین کشور و تمام مردم و حتی اقشار مرفه خواسته می شود که با اصلاح روند ها و ساختارها و تقویت اقتصاد کشور و فراهم کردن زیرساخت های رفاهی، قدر این عزیزان بیشتر دانسته شود، زیرا همگان می دانند این اقشار قربانی بوده و به تعبیر بهتر کوخ نشین ها از بین رفته اند تا فرصت کاخ نشینی برای عده ای پدید آمده است. فلذا بایستی نه به عنوان لطف بلکه به عنوان تکلیف نسبت به حل مشکل فقرا اهتمام گردد و ازهمه مهمتر صدای فریاد حق طلبی و گلایه این عزیزان شنیده شود تا فقرا احساس نکنند که تنها و بی پناه هستند.
