به گزارش خبرگوهردشت، عباس اسدی پژوهشگر اجتماعی، در یادداشتی در خصوص قتل های ناموسی عنوان کرد، یکی از تلخ ترین و مذموم ترین پدیده های اجتماعی که متاسفانه در کشور‌ما و سایر کشورهای جهان سوم وجود دارد، بحث قتل های ناموسی است.
قتل ناموسی به زبان ساده و عامیانه به معنای اعمال خشونت منجربه مرگ توسط مردان به عنوان پدر یا شوهر یا برادر یا پسر بر علیه مادر یا همسر یا خواهر یا دختر خانواده به دلیل ارتباط نامشروع یا غیرقانونی با مردان بیگانه و نامحرم و غریبه است.
بسیار مهم است که بدانیم در قانون قتل ناموسی جایگاهی ندارد و آنچه اتفاق می اُفتد ،صرف نظر از برخی اشکالات در قانون مجازات اسلامی، بیشتر بحث عقب ماندگی فرهنگی و تربیتی است که باعث بروز چنین خشونت ها و بی رحمی هایی می شود.
برخلاف تصور متعصبین ،در قانون هیچ مجوزی برای قتل خواهر یا مادر یا دختر وجود ندارد و در صورت ارتکاب، مرتکب به عنوان جنایت و قتل عمدی محاکمه و احتمالا اعدام خواهد شد.
البته بحث منتفی بودن قصاص نفس برای پدری که مرتکب قتل فرزند خود می شود نیز وجود دارد که صرف نظر از ضرورت اصلاح این ماده قانونی،هرگز به معنای مجوزی برای قتل دختر توسط پدر نمی باشد. در خصوص قتل مادر و خواهر نیز مطلقاً هیچگونه مجوزی وجود ندارد و مرتکب چنین جنایتی قطعا محاکمه وقصاص خواهد شد.
در بحث قتل همسر توسط شوهر نیز صرف نظر از ضرورت اصلاح آن(قاعده فراش)، بایستی به این نکته توجه کرد که قانون مجازات ایران به هیچ عنوان برای وجود رابطه نامشروع، حق کشتن همسر و مرد اجنبی رو به شوهر نداده است و صرفاً در صورت برقراری زنا بین زن متاهل و مرد بیگانه و اثبات آن توسط ۴ شاهد مرد یا سایر طرق قانونی که باعث علم قاضی شود(پزشکی قانونی)این مجوز را به شوهرداده است(ماده۶۳۰قانون مجازات اسلامی) که البته به نظر جهت پیشگیری از هرج و مرج و انتقام گیری های شخصی بهتر است این قانون اصلاح شود.
فلذا بایستی اطلاع رسانی و فرهنگ سازی مناسب صورت گیرد تا مردان جامعه بدانند در صورت مواجهه با رابطه نامشروع نوامیس خود،حق اعمال خشونت یا ارتکاب قتل یا آبرو ریزی نداشته و بهتر است از طرق قانونی اقدام به شکایت کنند، زیرا در غیر اینصورت، علاوه بر ارتکاب جنایت وبرخورد قانونی، دچار عذاب وجدان وحشتناک و ارتکاب گناه خواهند شد و سبب گسترش خشونت در جامعه و خانواده خواهند شد.
در بسیاری از موارد دیده می شود که فرار دختران از خانه سبب بروز چنین فجایعی می شود که باید گفت معمولاً فرار دختران از منزل،خود معلول مشکلات خانوادگی و اجتماعی بوده و نمیتوان با یه معضل فرهنگی و اقتصادی و اجتماعی، برخورد قهرآمیز نمود بلکه بایستی مشکل را حل کرد، زیرا فرار دختر از منزل هرچند که امری غلط است اما چگونه می توان با عضوی از خانواده که از وجود خود انسان است و آن هم اغلب بخاطر جلب رضایت اطرافیان و فامیل،مرتکب قتل و شکنجه یک دختر معصوم و آسیب دیده شد؟!
در پایان باید ذکر کرد به عقیده نگارنده، ریشه ارتباط نامشروع یا فرار دختران از منزل یا شکاکیت بیمارگونه یا سایر عواملی که زمینه ساز بروز قتل های ناموسی می گردد.
عوملی از جنس فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی هستند که بایستی با همین رویکرد اجتماعی به درمان آن پرداخت و قتل یا خشونت ناموسی علاوه بر نابودی خانواده و گسترش خشونت در جامعه، هیچ اثری بر کاهش روابط نامشروع یا فرار دختران از منزل یا فعالیت های اجتماعی بانوان نداشته و صرفاً سبب درگیری این قبیل مردان در محاکم قضایی و دچار شدن به عذاب وجدان و افسردگی و یاس و نا امیدی و سرشکستگی سایر بازماندگان شده و حتی در بلند مدت،سبب رضایت خاطر اطرافیان و دوستان مرتکب قتل ناموسی که برای جلب اعتماد آنان انجام داده نیز نشده است و شخص در نهایت خسران زده دنیا و آخرت خواهد شد.
