آپارتمان هایی که حالا برچسب میلیاردی روی پیشانی آنها خورده و پراید این سوژه همیشگی جوک ها و لطیفه ها برای خود قیمت صد میلیون تومانی را یدک می کشد؛ علی برکت الله… به راستی به کجا چنین شتابان؟! قبلاً تغییر قیمت ها سالانه بود و اندکی افزایش داشت و اقشار ضعیف با حقوق های ناچیز نیز قادر به امرار معاش و «زنده ماندن» بودند و اگر همیشه حسرت غذاهای چرب و سفره های پر زرق و برق را داشتند لااقل سفره شان از نان و تخم مرغ و برنج کته ای خالی نبود اما اکنون قیمت کالاهای اساسی و مایحتاج عمومی مردم اگر دو پا داشت دو پای دیگر نیز قرض کرده و با سرعت به سمت مقصدی نامعلوم حرکت می کند؛ به جرأت می توان گفت تغییرات قیمت مرغ و برنج و لپه و لوبیا در ایران از نوسانات نرخ فولاد و طلا در بورس های جهانی بیشتر است!
جالب آنکه کمتر نهاد و مسئولی نیز تقصیر به گردن می گیرد و کاسه کوزه ها سرِ تحریم ها و دلالان و واسطه ها شکسته می شود! یعنی باور کنیم فشار کاخ سفید نرخ «تخم مرغ» را به قیمت چلوکباب رسانده است! به راستی علت اینکه قیمت نه یکی دو قلم بلکه همه کالاها روز به روز و بلکه ساعت به ساعت در حال افزایش است، چیست؟ مسئولان به جای شعار و بهانه تراشی چرا دست به کار نمی شوند؟ نماینده ای که سیلی به گوش سربازِ وطن می زند، چرا همان سیلی را به گوش برخی مدیران نالایق نمی زند که دست روی دست گذاشته و شاهد شکسته شدن استخوان های خانوارهای کم درآمد هستند! صدا و سیمایِ ما چرا عملکرد غلط اندر غلط برخی مدیران را با گزارش های آبکی بَزک می کند؟
اما چاره نیست؛ باید به خیابانها بیاییم (؟)، خیر، قطعاً خیر! واقعیت آن است که وزارتخانه ها و ادارات باید از مدیران ناکارآمد و متکی به غرب و بی تفاوت از احوالِ محرومان و مستضعفین خانه تکانی شوند و جایِ خود را به جوانانِ انقلابیِ گام دومی دهند، آنهایی که رهبری معظم به ایشان فراخوان حضور در میادین و عرصه های کار و خدمت را داده اند، گران فروش و دلال و محتکر را باید قاطعانه به دست قانون و محکمه سپرد و این روحیه در جوانانی یافت می شود که دل در محبت شهید سلیمانی ها دارند و با خوی اشرافی گری و غرب و شرق زدگی بیگانه اند!
سخن پایانی اینکه مردم از وجود رانت ها و لابی ها خسته اند؛ دلشان میخواهد قیمت اجناس ثبات داشته باشد، به زبان ساده مردم می خواهند با پس اندازهای خود قادر به خرید ماشین و خانه باشند، با این گرانی کالاها چه کسی سراغ ازدواج و تشکیل خانواده می رود! مردم از شعار و وعده و لبخندهای روی اعصاب برخی مسئولان خسته اند، مسئولان جای دعواها و تسویه حساب های سیاسی و جناحی از خون شهیدان شرم کنند و همانطور که امام راحل فرموده اند، بی ادعا نوکری مردم و خدمت به محرومین را در پیش بگیرند.
