چطور خود واقعی‌مان را بدون ترس زندگی کنیم؟
ما انسان‌ها، موجوداتی اجتماعی هستیم. نیاز به تأیید، بخشی از طبیعت ماست. اما زمانی که ترس از قضاوت دیگران به ترمزی در مسیر زندگی‌مان تبدیل می‌شود، خود بودن سخت می‌شود. گویی چشم‌های ناپیدای اطراف، ما را زیر ذره‌بین گذاشته‌اند و هر حرکت‌مان را ارزیابی می‌کنند.
به گزارش خبرگوهردشت و به قلم دانیال ایل بیگی،
این ترس می‌تواند ما را به نسخه‌ای از خودمان تبدیل کند که واقعی نیست. لباسی را می‌پوشیم که دوست نداریم، کاری را انجام می‌دهیم که باورش نداریم، چیزی را می‌گوییم که واقعاً فکر نمی‌کنیم، فقط چون نگرانیم دیگران درباره‌مان چه خواهند گفت.
اما واقعیت این است که قضاوت شدن اجتناب‌ناپذیر است. حتی اگر بهترین نسخه‌ی ممکن از خودمان هم باشیم، باز کسی پیدا می‌شود که ما را نپسندد، نقد کند یا بد بفهمد. پس چرا باید خودمان را قربانی تلاشی بی‌نتیجه برای راضی‌کردن همه کنیم؟
خود بودن، جرأت می‌خواهد. پذیرش این‌که ممکن است عده‌ای ما را نپذیرند، اما خودمان با خودمان راحت‌تر باشیم. این یعنی تمرین خودآگاهی، تمرین نه گفتن، تمرین شنیدن بدون لرزیدن. یعنی ساختن هویتی که بیرون از آینه‌ی نگاه دیگران هم وجود دارد.
وقتی خودت باشی، آدم‌هایی که واقعاً باید کنار تو باشند، به تو نزدیک می‌شوند؛ نه به نقابت، نه به تصویری ساختگی. شاید تعدادشان کم باشد، اما رابطه با آن‌ها واقعی‌تر، عمیق‌تر و آسوده‌تر خواهد بود.
